A B C D E F G J K L Å M N O P R S T W Z
L |
lapicydzi | Lapicydami w dawnych czasach (XIV w.) nazywano z ³aciñska kamieniarzy. By³ to zawód nader wysoko ceniony i stawiany w hierarchii budowniczych na wy¿ynach, z których kamieniarze mogli z góry patrzeæ na zwyk³ych murarzy uk³adaj±cych mozolnie ceg³ê po cegle. Kierownicy warsztatów kamieniarskich byli prawdziwymi artystami i nauczycielami chêtnych do tego cenionego zawodu. Sami te¿ musieli uczyæ siê tej nie³atwej sztuki |
| |
legat papieski | osobisty reprezentant papieża; papieski wysłannik w specjalnej misji; niekiedy tytuł honorowy |
| |
lenno (feudum) | ziemia nadawana przez seniora w użytkowanie (dożywotnie, potem dziedzicznie) wasalowi; lennem mógł być wyjątkowo urząd, renta pieniężna i inne; zawiązanie umowy lennej następowało po złożeniu przez wasala hołdu i dokonaniu aktu inwestytury. |
| |
lizena | p�aski, pionowy wyst�p w murze zewn�trznym. Ma znaczenie konstrukcyjne - wyst�puje w miejscu nara�onym na dzia�anie rozporu (si� rozpieraj�cych) czyli w osiach, w kt�rych po stronie pomieszczenia przypadaj� �uki od sklepie�. Lizena r�ni si� od pilastra tym, �e nie ma g�owicy ani bazy. Uk�ad lizen i rytm podzia�u pomieszczenia na prz�s�a zazwyczaj si� pokrywa. Lizeny s� charakterystyczne dla architektury roma�skiej. W okresie wczesnoroma�skim (XI - XII w.), w budownictwie z ceg�y wyst�puje po��czenie w�skich lizen prowadzonych przez ca�� wysoko�� budynku w po��czeniu z arkatur� - tzw. lombardzki uk�ad.
|
| |
lokacja | w dawnej Polsce (od XIII wieku) zakładanie wsi lub miast, połączone z wprowadzeniem niwowego układu pól i regularnej zabudowy. |
| |
