Olbrzymi autorytet w świecie chrześcijańskim zyskał w czasie soboru na Lateranie w 1139 roku i synodu w Sens w 1141 roku. Cysters Bernardo z Pizy został w 1145 roku papieżem i przyjął imię Eugeniusza III. W tym czasie "szarzy mnisi" przeżywali dynamiczny rozwój i byli uznawani za najpotężniejsze i najbardziej wpływowe zgromadzenie.

    Bernard zaangażował swój autorytet dla propagowania idei wypraw krzyżowych. Poparł zwłaszcza Ubogich Rycerzy Chrystusa, którzy zabiegali o uznanie przez władze kościelne. Zredagował regułę zakonną templariuszy i napisał "De Laude Novae Militie", mającą na celu popularyzację idei jak sam to nazywa "nowego rycerstwa".

    Dzięki jego płomiennym mowom dochodzi do II wyprawy krzyżowej. Okazał się również orędownikiem walki z muzułmanami na Półwyspie Iberyjskim. Wywołuje sprzeciw świata chrześcijańskiego przeciwko albigensom. Za jego namowom dochodzi do kompromitującej wyprawy krzyżowej przeciwko Słowianom Połabskim.

    Bernard z Clairvaux stał się dla ówczesnych wielkim autorytetem moralnym. Zajmował się teologią, uprawiał poezję, układał kazania. Pozostawił w spuściźnie dla potomnych blisko czterysta listów i przeszło trzysta kazań. Potrafił moralizować, nie oszczędzając przy tym dworów książęcych, rycerzy, uczonych. Występował zwłaszcza przeciwko zbytkowi.

opracowanie: Błażej Skaziński